I dok većina evropskih država protjeruje ruske diplomate, ograničava njihove aktivnosti i gradi zidove prema Kremlju, Čović u Mostaru srdačno dočekuje Kalabuhova, prenoseći slike prijateljskog sastanka.
[{“img”:”/img/vijesti/2025/09/covic_izrael_rusija.jpg”,”full”:”/img/vijesti/2025/09/covic_izrael_rusija.jpg”,”caption”:”u010coviu0107 na susretima sa Kalabuhovim i sa Gross Kabirijem”,”bg”:”26212d”}]
Predsjednik HDZ-a BiH Dragan Čović se u Mostaru sastao s ruskim ambasadorom u Bosni i Hercegovini Igorom Kalabuhovom. O susretu je obavijestio javnost i na društvenim mrežama, poručivši da je razgovarao o bilateralnim odnosima i “trenutnoj političkoj situaciji u BiH”, te ponovo naglasio da je “EU put Bosne i Hercegovine top prioritet, kao i zaštita mira, stabilnosti, integriteta i ustavnog okvira”, piše Klix.ba.
No, upravo u toj kombinaciji rečenica i postupaka ogleda se sve licemjerje HDZ-a i njegovog lidera. Dok Čović gotovo mehanički ponavlja mantru o “evropskom putu” i “evropskim vrijednostima”, njegovi sastanci i politička praksa pokazuju sasvim suprotan kurs.
Moskva – simbol antievropske politike
Sastanak s ruskim ambasadorom teško da se može tumačiti drugačije nego kao politička poruka. Rusija je danas najizoliranija država u Evropi, odgovorna za brutalnu agresiju na Ukrajinu, hiljade mrtvih civila i destabilizaciju cijelog evropskog kontinenta. U očima većine članica Evropske unije, Moskva nije samo partner s kojim se razgovara, nego primarni faktor nestabilnosti i prijetnja evropskoj sigurnosti.
I dok većina evropskih država protjeruje ruske diplomate, ograničava njihove aktivnosti i gradi zidove prema Kremlju, Čović u Mostaru srdačno dočekuje Kalabuhova, prenoseći slike prijateljskog sastanka.
Tel Aviv – partner u trenutku optužbi za genocid
Ovo nije izolovan slučaj. Prije samo nekoliko dana, gotovo kompletan HDZ-ov politički vrh bio je na proslavi izraelskog Dana nezavisnosti u Mostaru, dok se pred međunarodnim sudovima vodi proces za genocid protiv Izraela zbog ratnih operacija u Gazi.
Dok zemlje poput Španije, Slovenije i Irske priznaju Palestinu i jasno se distanciraju od izraelske politike, a pojedine članice EU zabranjuju ulazak izraelskim ministrima, HDZ-ovi funkcioneri slave Izrael i šalju poruke prijateljstva.
U trenutku kada su hiljade palestinske djece ubijene, a UN upozorava na glad i humanitarnu katastrofu, HDZ podiže čaše i nazdravlja izraelskoj državnosti.
EU vrijednosti – samo deklarativno
Licemjerje je očito: HDZ se zaklinje u evropski put, ali u praksi se približava upravo onim državama koje mnogi u EU doživljavaju kao remetilačke faktore – Rusiji i Izraelu. U Briselu se dobro zna da Moskva vodi rat protiv evropskog poretka, a Tel Aviv protiv međunarodnog prava. Uprkos tome, Čović i njegovi saradnici nemaju problem s tim da svoje političke i diplomatske resurse ulože u održavanje i jačanje tih odnosa.
To ne samo da dovodi u pitanje iskrenost njihove privrženosti EU putu, već i pokazuje koliko su “evropske vrijednosti” za HDZ zapravo prazna fraza koja se ponavlja samo kada to odgovara unutrašnjoj i vanjskoj političkoj promociji.
Poruke koje ponižavaju BiH
Kada lider jedne od najutjecajnijih stranaka u BiH u istoj rečenici govori o “prioritetu EU puta” i srdačno pozira s ambasadorom države koja je odgovorna za najveći rat u Evropi nakon Drugog svjetskog rata, on šalje dvostruke i ponižavajuće poruke.
BiH se pred Evropom predstavlja kao zemlja koja ne zna gdje stoji, koja ne razlikuje agresora od partnera i koja u ime stranačkih, a i ličnih interesa normalizuje odnose s onima koji su pod sankcijama ili međunarodnim istragama za najteža kršenja ljudskih prava.
Između riječi i djela
Čovićeva politika tako ostaje politika dvostrukih standarda – evropske vrijednosti samo na riječima, a u praksi veze s Moskvom i Tel Avivom. Takvo licemjerje kompromituje poziciju cijele Bosne i Hercegovine na međunarodnoj sceni.
Jer dok evropske prijestolnice sve jasnije razdvajaju vrijednosti i interese, u Mostaru se i dalje pokušava sjediti na dvije stolice – jednoj evropskoj i drugoj rusko-izraelskoj. I upravo to pokazuje da Čovićev “evropski put” nije ništa više od retoričke fasade. I upravo to otvara sumnju da takva politika nije samo pitanje vanjskih partnerstava, nego da njen pravi cilj leži u usmjeravanju političke snage protiv nekog trećeg unutar same BiH.